Με ανησυχεί πολύ η επικείμενη «άτυπη πενταμερής» συνάντηση για το κυπριακό. Φοβάμαι το ενδεχόμενο να πάει η πλευρά μας χωρίς πλάνο. Η διακήρυξη ότι θέλουμε λύση στη βάση των ψηφισμάτων δεν είναι αρκετή. Ούτε ότι θέλουμε να ξεκινήσουμε από εκεί που μείναμε στο Κραν Μονταντα. Γιατί δεν είναι αρκετό; Γιατί - δίκαια ή άδικα - έχει χρεωθεί στην πλευρά μας σημαντικό μερίδιο της ευθύνης για την τότε κατάρρευση των διαπραγματεύσεων. Χρειάζεται σαφήνεια ως προς το περιεχόμενο της επιδιωκόμενης λύσης, δεν φτάνει απλά να πούμε ότι θέλουμε λύση στη βάση ΔΔΟ. Υπάρχει ξεκάθαρη αντίληψη και στρατηγική, ή βασιζόμαστε στην ελπίδα ότι η άλλη πλευρά θα επιμείνει στις μαξιμαλιστικές της θέσεις κάνοντας μας να φαινόμαστε οι «καλοί»; Αυτή η προσέγγιση απέτυχε επανειλημμένα, πιο θεαματικά κατά τις διαπραγματεύσεις του σχεδίου Αννάν. Συγκεκριμένα ανησυχώ γιατί η πλευρά μας φλερτάρει με την ιδέα της «χαλαρής ομοσπονδίας» που φαντάζει συγκεκαλυμμένη συνομοσπονδία, ή μια λύση που θα αποτύχει καταλήγοντας σε διευθέτηση δυο κρατών. Φοβάμαι το σκληρό σύνορο με την Τουρκία και την προβλέψιμη αστάθεια που θα προκύψει. Επίσης με ανησυχεί που δεν υπάρχει ξεκάθαρη αντίληψη (από πλευράς του κοινού, τουλάχιστον, βάση των διακηρύξεων της κυβέρνησης) για το τι εννοούν με τον όρο «πολιτική ισότητα». Τί αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση με αυτόν τον όρο; Ποιο το περιεχόμενο; Το φάσμα είναι τεράστιο. Γιατί είναι σημαντικό; Επειδή, εκτός των κόκκινων γραμμών της άλλης πλευράς, φαίνεται να θεωρεί η πλευρά μας ότι η πολιτική ισότητα θα εξαργυρωθεί σε σχέση με παραχωρήσεις σε θέματα ασφάλειας, εγγυήσεων και εδαφικού. Ανεδαφική πεποίθηση θεωρώ. Τί είναι το πλάνο της πλευράς μας αν η πολιτική ισότητα θα φέρει παραχωρήσεις της άλλης πλευράς μόνο σε ένα από τους πιο πάνω τομείς; Το σίγουρο είναι ότι βρισκόμαστε σε σαφώς χειρότερη θέση από το 2017 όπου βρεθήκαμε πολύ κοντά σε μια συμφωνία που θα ικανοποιούσε σε μεγάλο βαθμό και τις δυο πλευρές, περιλαμβανομένων και στρατηγικών επιδιώξεων της πλευράς μας. Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι «το πουλλί επέτασε», παρόλο το κακό σκηνικό. Αν προκύψει ακόμα μια ευκαιρία είναι σημαντικό να μην χαθεί. Είναι επίσης σημαντικό να σταματήσουμε να φλερτάρουμε με άλλες λύσεις ή «διευθετήσεις», που θα μας απομακρύνουν από εκείνα τα ψηφίσματα που διασφαλίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Χωρίς να σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να γίνουν παραχωρήσεις που παραβιάζουν διεθνείς συνθήκες και θεμελιώδεις ελευθερίες.