Διαβάζουμε από τη Stockwatch

Την ίδρυση εθνικού ταμείου αποζημίωσης και κοινωνικής συνοχής εισηγείται με πρόταση νόμου που κατέθεσε ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού Αβέρωφ Νεοφύτου, για την αποζημίωση των κουρεμένων καταθετών και των κουρεμένων κατόχων αξιογράφων. Σκοπός του ταμείου, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, είναι η ίδρυση, χρηματοδότηση ή οικονομική ενίσχυση επιχειρήσεων και η αποζημίωση καταθετών τραπεζών. Συγκεκριμένα, ως ένας από τους σκοπούς αναφέρεται η σταδιακή αποζημίωση των καταθετών της πρώην Λαϊκής Τράπεζας που έχασαν καταθέσεις και των καταθετών της Τράπεζας Κύπρου των οποίων οι καταθέσεις μετατράπηκαν σε μετοχικό κεφάλαιο.Παράλληλα, σκοπείται σταδιακή αποζημίωση των κατόχων αξιογράφων των εν λόγω τραπεζών και των μετόχων της Τράπεζας Κύπρου, που ήταν εγγεγραμμένοι στο μητρώο μετόχων κατά την 25η Μαρτίου 2013.

Μόνο εμένα μου φαίνεται γελοίο που ο κ. Νεοφύτου θέλει να χρησιμοποιήσει τα λεφτά εμάς των φορολογουμένων, όχι για να στηρίξει τα άτομα που βρίσκονται στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και που έχουν πραγματική ανάγκη, αλλά για να αποζημιώσει τρίτους που έκαναν τη συνειδητή επιλογή να επενδύσουν τα λεφτά τους (γιατί μη μου πείτε ότι τα ο τόκος των αξιογραφων δεν ήταν επένδυση) σε ιδιωτικές εταιρίες που είτε χρεοκόπησαν είτε κόντεψαν στη χρεοκοπία, τις συνέπειες των οποίων ακόμα πληρώνουμε (και καλά κάνουμε) υπό τη μορφή κοινωνικών παροχών στις εκατοντάδες συνανθρώπων μας που βρέθηκαν ξαφνικά κοντά ή και κάτω από το όριο της φτώχειας.

Τελικά ο ΔΗΣΥ αποστρέφεται τον κρατισμό μόνο όταν αυτός επωφελεί την εργατική τάξη. Είπαμε λίγος λαϊκισμός εν όψει των εκλογών είναι μέσα στο παιχνίδι, αλλά όχι κι έτσι. Άσε που μόλις προχθές άκουγα στο ραδιόφωνο το άλλο μέλος του dream team του ΔΗΣΥ, Χάρη Γεωργιάδη, να εξηγεί ότι δεν έχουν πρόθεση να αυξήσουν τις κυβερνητικές δαπάνες προεκλογικά, ως είχαν παράδοση οι προηγούμενοι πρόεδροι.

Έχουν όμως υπερβεί τα εσκαμμένα. Ο κ. Νεοφύτου επιλέγει να βάλει σε δεύτερη μοίρα την επένδυση στην υγεία, την παιδεία, στη δημιουργία θέσεων παραγωγικής εργασίας, την έρευνα, τη στήριξη των ευάλωτων ομάδων κτλ για να αποζημιώσει άτομα που είχαν λεφτά στις τράπεζες, κάποιοι πολλά και άλλοι περισσότερα, και τα οποία τα έχασαν.

Προφανώς δε λέω ότι δεν υπάρχουν τραγικές ιστορίες μεταξύ των ατόμων των οποίων οι καταθέσεις υπέστησαν κούρεμα. Δε θα με ενοχλούσε να βρεθεί μια ρύθμιση για τις λίγες αυτές περιπτώσεις, αλλά δε φαίνεται ότι το πνεύμα της πρότασης του ΔΗΣΥ, όπως παρουσιάζεται στο άρθρο της Stockwatch, κυμαίνεται σε αυτά τα πλαίσια. Τα αξιόγραφα, φυσικά, είναι άλλη κουβέντα· είχαν υψηλό ρίσκο και υψηλές αποδόσεις, αν οι κάτοχοι τους θεωρούν ότι εξαπατήθηκαν ας διεκδικήσουν αποζημίωση από τις τράπεζες μέσω δικαστηρίων, όχι από εμάς τους φορολογούμενους.