Αν και δεν ακολουθώ ιδιαίτερα στενά το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς και δε θα μου προκαλέσει έκπληξη αν τα στελέχη του ΑΚΕΛ που κατηγορούνται αποδειχτούν ένοχοι, εντούτοις οι κατηγορίες του Άντρου Κυπριανού χρειάζονται διερεύνηση, γιατί αν ευσταθούν τότε οι συνέπειες για τη δικαιοσύνη στην Κύπρο είναι τραγικές.

Ο Κυπριανού περιγράφει πως στήθηκε το κατηγορητήριο εναντίον των στελεχών του ΑΚΕΛ, εξηγώντας πως λήφθηκαν οι καταθέσεις των δυο κυριων μαρτύρων κατηγορίας. Δηλαδή, το στήσιμο της κατάθεσης του Λίλλη από τους ανακριτές και τη διαδικασία που από κατηγορούμενος έγινε μάρτυρας κατηγορίας. Παράλληλα, μιλά για το ποιόν του δεύτερου μάρτυρα κατηγορίας: ενός ανθρώπου που παρόλο που καταζητείται από την αστυνομία για άλλο θέμα, ήρθε και έδωσε κατάθεση χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς.

Ο Άντρος Κυπριανού ισχυρίζεται ότι όλη η υπόθεση βασίζεται στις δυο αυτές καταθέσεις, που αν όντως ευσταθεί, τότε επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του ότι πρόκειται για πολιτική δίωξη.

Δεν νομίζω να είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μάλλον πρόκειται για ένα μείγμα των δυο. Όπου δηλαδή υπάρχει το σκάνδαλο και υπάρχουν πιθανοί ένοχοι, όμως η εμπάθεια της πολιτικά καθοδηγούμενης δικαιοσύνης οδήγησε σε βεβιασμένες συλλήψεις και κατηγορίες, που στο τέλος το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξευτελίσουν τη δικαιοσύνη, να διχάσουν τον κόσμο και ενδεχομένως να αφήσουν ατιμώρητους τους υπαίτιους του εγκλήματος.

Και κάτι τελευταίο. Μου κάνει εντύπωση η πειστικότητα του Άντρου Κυπριανού στη συνέντευξη – η πειθώ δεν είναι το ατού του Άντρου, έτσι μου προκαλεί ιδιαίτερη απορία κατά πόσον αληθεύουν οι κατηγορίες του.

Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη Κυπριανού πιο κάτω: