Χτες διεξήχθηκε η αντιφασιστική πορεία από την Πλατεία Ελευθερίας μέχρι τα φώτα της αστυνομίας του Λυκαβητού. Η μαζικότητα της πορείας ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για όλους μας. Χοντρικά υπήρχαν γύρω στα 600 άτομα, τα οποία στην πλειοψηφία τους ήταν συσπειρωμένα και φώναζαν τα ίδια συνθήματα, γεγονός σπάνιο καθώς τις πλείστες φορές σε τέτοιου είδους μαζώξεις οι συμμετέχοντες δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους.

Οι μεγάλοι απόντες από την χτεσινή πορεία ήταν οι επίσημοι πολιτικοί φορείς. Υπήρχαν φυσικά ατομικές παρουσίες πολιτικών προσώπων όμως η επίσημη κομματική ηγεσία περιορίστηκε για ακόμη μια φορά στην έκδοση ανακοινώσεων. Οι νεολαίες, τα πολιτικά «νιάτα» του τόπου, ήταν κλεισμένα στην κρατική έκθεση και μονολογούσαν ο ένας απέναντι στον άλλο (γιατί το χτεσινό πανηγύρι της ΠΟΦΕΝ κάθε άλλο παρά «συζήτηση» ήταν) αντί να βρίσκονται – έστω με μικρές αντιπροσωπείες – στην πορεία.

Με χαροποίησε ιδιαιτέρως που είδα άτομα διαφόρων ηλικιών, Ε/Κ, Τ/Κ και μετανάστες, να πορεύονται μαζί ενάντια στον κοινό εχθρό. Η πορεία των φασιστων, η πορεία του ΕΛΑΜ ενάντια στους μετανάστες, όχι μόνο ανακόπηκε, αλλά ματαιώθηκε πριν καν αρχίσει. Η αντιφασιστική πορεία έδειξε ότι όταν ο φασισμός χτυπά την πόρτα, ο κόσμος αντιδρά μαζικά και δίνει ξεκάθαρα και διαυγή μηνύματα.

Φυσικά, όπως πάντα δεν έλειψαν οι επιτήδειοι που φροντίζουν να δηλητηριάζουν ότι καλό συμβαίνει στην Κύπρο. Αναφέρομαι στα ξεφτέρια με τις κουκούλες τα οποία κρατούσαν ρόπαλα και συναφή εξαρτήματα πρόκλησης σωματικής ζημιάς. Πόσο αφελές είναι να διατυμπανίζεις ότι πολεμάς τον φασισμό γινόμενος ο ίδιος φασίστας; Από τη στιγμή που ζούμε σε μια χώρα που σέβεται το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, η χρήση της κουκούλας και η θωράκιση πίσω από την ανωνυμία της μάζας σημαίνει ότι ή εκείνο που πρεσβεύεις δεν αξίζει, ή ότι εσύ δεν αξίζεις. Εικάζω το δεύτερο.

Κλείνω, συγχαίροντας όλους όσου συνέδραμαν στη διοργάνωση της πορείας. Πολύ φοβάμαι ότι μετά τη σημερινή κινητοποίηση, οι φασίστες θα αντιληφθούν πρώτα ότι αποτελούν μειοψηφία και μετά ότι η πλειοψηφία είναι εναντίων τους, με αποτέλεσμα οι μελλοντικές τους αντιδράσεις να είναι ενδεχομένως πιο επιθετικές. Όπως και να έχει, εμείς εδώ είμαστε.