Π.Α. (πρό αποχετεύσεως) κάθε σπίτι είχε ένα λάκκο* όπου πήγαιναν τα υγρά απόβλητα του. Πριν γεμίσει ο λάκκος, η σπιτονοικοκυρά ή ο σπιτονοικοκύρης φρόντιζε να έρθει βοθροκαθαριστικό φορτηγό για να αδειάσει τον λάκκο.

Αντίστοιχη είναι και η σχέση των κομμάτων με το ρουσφέτι. Κάθε κόμμα γεμίζει τον λάκκο του και η κοινωνία ψάχνεται αλλού μόλις κοντέψει να ξεχυλήσει. Στην προκειμένη περίπτωση, αφενός ο λάκκος γεμίζει με ταχύτερους ρυθμούς και αφετέρου η κοινωνία αδιαφορεί για το επικείμενο πλημμύρισμα του σπιτιού. Το χθεσινό συμβάν με τη διαρροή των ρουσφετιών του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ ήταν η κακή μυρωδιά πριν ξεχυλήσει ο λάκκος, σημάδι ότι πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα.

Οι πολιτικοί μας, συνεπείς στην έλλειψη σεβασμού απέναντι στους ψηφοφόρους λαΐκιζαν ασυστόλως στις πρωινές ραδιοφωνικές εκπομπές χωρίς να έχουν κάτι να προτείνουν.

Τα αντιπολιτευτικά κόμματα από την μια κανιβάλισαν πάνω από τον νεκρό διαλαλώντας «έτο δεν είμαστε μόνο εμείς». Δηλαδή ακούσαμε βουλευτές που παραδέχτηκαν ότι ενεπλάκησαν σε ρουσφέτια αλλά που κανένας δεν ήρθε αντιμέτωπος με τον «νόμο περί ρουσφετιού» που συμβολικά ψηφίσαν πριν μερικά χρόνια. Οι αντιπολιτευόμενοι χρησιμοποίησαν ατάκες του τύπου «το ρουσφέτι είναι σαν ένα απόστημα που πάει πίσω χρόνια και τώρα έχει σπάσει», ή ακόμη πιο ποιητικές σάχλες όπως «το ρουσφέτι είναι σαν χιονόμπαλα που όσο κυλά χειροτερεύει τη ζημιά που κάνει». Όμορφα και εύηχα λόγια χωρίς ουσία, που στερούνται προτάσεων δράσης και αντίδρασης. Αντί αυτού, οι κοινοβουλευτικοί μας σωτήρες αρκέστηκαν στο συμπέρασμα ότι «η κοινωνία μας βρίσκεται σε κατάσταση σήψης και κάτι (αόριστο) πρέπει να γίνει». Η τελευταία ατάκα ανήκει στον πρώην υπουργό και βουλευτή του ΔΗΣΥ Ουράνιο Ιωαννίδη. Κύριε Ιωαννίδη, να με συγχωρέσετε αλλά σε σήψη βρίσκεται η πολιτική, οι πολιτικοί και τα κόμματα, όχι η κοινωνία. Η κοινωνία είναι εδώ και σας απαξιώνει με τη μη ψήφο της.

Το κυβερνητικό κόμμα από την άλλη, δια στόματος του κύριου Χριστοφίδη περιφρόνησε και υποτίμησε τη νοημοσύνη μας μέσω της συχνότητας του ραδίου του Πολίτη αρχικά και του Ράδιου Πρώτου αμέσως μετά. Αντί το ΑΚΕΛ να δείξει την απαραίτητη ευθιξία και να απολογηθεί όχι μόνο για την γκάφα, αλλά και για το πελατειακό καθεστώς που σπονσάρει με τα λεφτά του φορολογούμενου και το οποίο καλύπτει με ένα ιδεολογικό μανδύα, προκλητικά προσπάθησε να μας πείσει ότι το email με τα ρουσφέτια που οι ίδιοι απέστειλαν στα ΜΜΕ δεν ήταν αυτό που φάνηκε παρά μόνο αποδελτιωμένες τηλεφωνικές αιτήσεις φίλων του ΑΚΕΛ. Όπως δηλαδή όταν ένα παράνομο ζευγάρι πιάνεται στα πράσα επί το έργο και η πρώτη αντίδραση είναι: «αγάπη μου δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι, απλά δοκιμάζουμε τις σούστες του νέου κρεβατιού».

Χρειάζεται πρώτα να αναγνωρίσουμε τον εθισμό στο ρουσφέτι για να μπορέσουμε να τον ξεπεράσουμε. Μέχρι τότε, θα ανακυκλώνουμε στην εξουσία τα πρωτοπαλίκαρα των μεγάλων αστών οικογενειών που πρόσκεινται στα δυο μεγάλα κόμματα σε ένα παιχνίδι σχηματισμού κυβέρνησης γύρω από το ΔΗΚΟ.

Για αρχή, χρειάζεται να τους δείξουμε έμπρακτα ότι η ασεβής τους στάση απέναντι στην κοινωνία που τους εκλέγει δεν θα περάσει και ότι ο λαός εδώ και πολλές δεκαετίες συσσωρεύει οργή που χρειάζεται ξέσπασμα. Επιβάλλεται να επαναδιεκδικήσουμε το δικαίωμα στις ίσες ευκαιρίες για να υπάρχει κίνητρο να γινόμαστε εμείς καλύτεροι. Η αξία μας δεν πρέπει να χρειάζεται την έγκριση των κεντρικών επιτροπών τους.

(Να με συγχωρέσετε για τον παραλληλισμό με τον λάκκο, αλλά μιας και ο πολιτευόμενος δικηγόρος γιός μεγαλοδικηγόρου πολιτικού έφερε ανώνυμα στην επικαιρότητα τη συζήτηση περί λάκκων, παρασύρθηκα.)