Δημοσιεύτηκε ένα άρθρο με τίτλο Ομοφυλοφιλία και Ορθόδοξη Πνευματική όπου ο συγγραφέας προσπαθεί να δώσει μια θεωρητική εξήγηση για την ομοφοβία της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου. Οι στόχοι του κειμένου είναι δυο. Από τη μια εξηγά ότι η εκκλησία δεν απορρίπτει τους ομοφυλόφιλους και άρα ούτε οι ακόλουθοι της πρέπει να το κάνουν, καταδικάζοντας εν μέρει τις ακρότητες που είδαμε στο Φεστιβάλ Περηφάνιας (Gay Pride) που οργάνωσε με τεράστια επιτυχία η ACCEPT, όπου μερίδα Χριστιανών και ΕΛΑΜιτών έβριζαν τους συμμετέχοντες. Έχοντας ξεκαθαρίσει τη θέση της εκκλησίας και την αρμόζουσα στάση των ακολούθων της απέναντι στους ομοφυλόφιλους, ο συγγραφέας προχωρά να εξηγήσει τι πρέπει να κάνουν οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι αν θέλουν να διεκδικήσουν μια θέση κοντά στο Θεό.

Δυστυχώς όμως από το κείμενο του εξάγονται ιδιαίτερα αρνητικά συμπεράσματα, που κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ρητορική μίσους (hate speech). Για παράδειγμα, ο συγγραφέας βάζει τη δολοφονία και πιο άμεσα την αιμομιξία στην ίδια μοίρα με την ομοφυλοφιλία. Δηλώνει ξεκάθαρα ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι  “οργανικά διαταραγμένοι”, τους οποίους περιγράφει ως έκφυλους μέσω της αναφοράς του στα Σόδομα.

Ο συγγραφέας από τη μια επιβεβαιώνει τους ακραίους διαδηλωτές δίνοντας τους θεολογική ερμηνεία της ομοφοβίας τους, λέγοντας τους όμως ότι δεν πρέπει να προβαίνουν σε ακρότητες γιατί ο τελικός (και μόνος) κριτής είναι ο Θεός. Από την άλλη λέει στους ομοφυλόφιλους ότι αν θέλουν να διεκδικήσουν τη βασιλεία του Θεού έχουν μόνο δυο επιλογές: ή να μείνουν μέσα στη ντουλάπα κάνοντας μετάνοιες ή να καταπιέσουν τη σεξουαλικότητα τους και να παντρευτούν άτομα του αντίθετου φύλου γιατί ο γάμος οδηγά κοντά στο θεό.

Δυστυχώς το κείμενο επιβεβαιώνει και δικαιολογεί τον εκνευρισμό των ακραίων Χριστιανών και ΕΛΑΜιτών που διαδήλωσαν τις προάλλες και την ίδια ώρα παρέχει μια συνταγή απόλυτης δυστυχίας για τα ομοφυλόφιλα άτομα και τους ετερόφυλους μελλοντικούς τους συντρόφους.