Χθες ήταν η συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκωσίας όπου λήφθηκε η απόφαση υπέρ της ανέγερσης του καθεδρικού στο μέσο της παλιάς Λευκωσίας. Οι λεπτομέρειες της συνεδρίας είναι διαθέσιμες στον ημερήσιο τύπο γι’ αυτό και σήμερα δε θα επικεντρωθώ σε αυτές, αλλά στην εμπειρία του παραλόγου όπως τη βιώσαμε χθες.

Κατά τις 12:15 συγκεντρωθήκαμε έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων του Δήμου Λευκωσίας στην Λαϊκή Γειτονιά. Η αίθουσα βρίσκεται σε ένα υπόγειο μεταξύ κάποιων παραδοσιακών καταστημάτων σε μια στοά που κρέμονται δαντέλες από τους τοίχους. Αρκετά σουρεάλ σκηνικό. Από τη μια οι δαντέλες, από την άλλη απλός κόσμος που κρατούσε χαρτιά και πανό που έγραφαν «OXI στην ανέγερση του καθεδρικού» και παραδίπλα η δυσανάλογα ισχυρή παρουσία της αστυνομίας, από απλούς λοχίες, μέχρι υψηλούς αξιωματούχους και μέλη της ομάδας «Z».

Η συνεδρία άρχισε η ώρα 12:30 και ήταν κεκλεισμένων των θυρών. Οι αστυνομικοί αλλά και μερικοί δημοτικοί σύμβουλοι μας ενημέρωσαν ότι η συζήτηση για τον καθεδρικό θα ξεκινούσε η ώρα 3:00 το μεσημέρι και θα ήταν ανοιχτή για το κοινό. Το «ανοιχτή» σχετικό φυσικά, καθώς η αίθουσα χωράει περίπου είκοσι άτομα στριμωγμένα.

Κατά τις τρεις παρά τέταρτο ανασυνταχθήκαμε και μπήκαμε στην αίθουσα. Καθώς κατεβαίναμε τα σκαλιά η αίθουσα συνεδριάσεων ουσιαστικά ξεκάπνιζε από τα τσιγάρα που είχαν καπνίσει οι δημοτικοί σύμβουλοι στον υπόγειο χωρίς παράθυρα χώρο. Μια έγκυος έκανε θέμα, προσπεράστηκε και μπήκαμε μέσα κανονικά.

Οι κομματικές δημοτικές ομάδες τοποθετήθηκαν με το ΑΚΕΛ και τους Οικολόγους να είναι οι μόνοι που ήταν ενάντια στην ανέγερση του καθεδρικού. ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, ΔΗΚΟ και ΔΗΣΥ ήταν υπέρ, χωρίς όμως να καταφέρουν να αιτιολογήσουν την άποψη τους.

Η στάση του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ ήταν ιδιαίτερα προσβλητική. Ο δημοτικός σύμβουλος του ΔΗΚΟ (κ. Μαυρίδης αν δεν κάνω λάθος) μεταξύ άλλων προσπάθησε να μας πείσει ότι χρειάζεται να κτιστούν κι άλλες εκκλησίες, καθώς στα κατεχόμενα υπήρχαν πολλές εκκλησίες τις οποίες πλέον κρατούν οι Τούρκοι και δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε. Καθεδρικός-Λογική, 1-0. Ο εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ φρόντισε μάλιστα να μας υποδείξει ότι μόνο επί Τουρκοκρατίας απαγορευόταν η ανέγερση εκκλησιών. Χρησιμοποιώντας διχοτομικό λόγο ο κ.Μαυρίδης προσπάθησε να εκτροχιάσει το ζήτημα από την ιστορική και πολιτιστική του βάση, δημιουργώντας εντυπώσεις και υπονοούμενα που ήθελαν τους διαφωνούντες να εναντιώνονται στην ανέγερση εκκλησιών γενικά παρά στην διαφωνία ανέγερσης ενός τεράστιου ναού στο μέσο της παλιάς πόλης ειδικά. Περιττό να αναφέρουμε ότι η δημοτική ομάδα του ΔΗΚΟ άφησε αιχμές για το τζαμί που βρίσκεται στην εντός των τειχών πόλη.

Ακριβώς στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και η δημοτική ομάδα του ΕΥΡΩΚΟ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτοί που εναντιώνονται στην ανέγερση του ναού δεν πάνε εκκλησία και έτσι δε θα έπρεπε να έχουν άποψη (Καθεδρικός-Λογική, 2-0) και δεν επιθυμούν συνεργασία του δήμου με την εκκλησία της Κύπρου. Την ίδια ώρα, συνεχίζοντας στη γραμμή του ΔΗΚΟ προσπάθησαν ανεπιτυχώς να καλλιεργήσουν την άποψη ότι η αντίθεση στην ανέγερση του καθεδρικού συνδέεται με μια πιο γενική αντίθεση στη λατρεία του Χριστιανισμού (Καθεδρικός-Λογική, 3-0).

ΔΗΚΟ και το ΕΥΡΩΚΟ χρησιμοποίησαν σαν επιχείρημα ότι η παλιά Λευκωσία έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με τους χώρους στάθμευσης και το σχέδιο του καθεδρικού περιλαμβάνει και χώρο στάθμευσης, άρα έτσι λύνεται ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα της Λευκωσίας. Το γεγονός ότι θα εισρέουν τόσες χιλιάδες κόσμος στην παλιά πόλη που δεν έχει τις υποδομές ούτε τον διαθέσιμο χώρο για ανάπτυξη υποδομών για τόσα άτομα δεν απασχόλησε κανένα. Ούτε ότι η χωρητικότητα του ναού είναι κατά πολύ πολλαπλάσια του χώρου στάθμευσης που θα κτιστεί φάνηκε να απασχολεί τους υπέρμαχους της αρχιεπισκοπής. Καθεδρικός-Λογική, 4-0.

Η ΕΔΕΚ προσπάθησε να μας πείσει ότι με την ανέγερση του καθεδρικού θα αναβαθμιστεί όλη η περιοχή και θα έχει περισσότερο τουρισμό. Δεν μας εξήγησε πως θα αναβαθμιστεί η περιοχή με την ανέγερση ενός τεράστιου ναού που θα επισκιάσει τα υπόλοιπα κτήρια της περιοχής. Επίσης, με το σκεπτικό αυτό μπορεί να αιτιολογηθεί και η συγκατάθεση του δημοτικού συμβουλίου σε κάποια υποθετική αίτηση ανέγερσης Mall στην παλιά πόλη, αφού θα – με την ίδια λογική – θα αναβαθμίσει την περιοχή. Επίσης, ποιος τουρίστας θα επισκεφθεί μια πόλη-μουσείο που κάθε βήμα είναι ιστορία επειδή υπάρχει ένας τεράστιος ναός που δεν πρωτοτυπεί σε τίποτε αρχιτεκτονικά; Καθεδρικός-Λογική, 5-0.

Το ΔΗΣΥ κινήθηκε κι αυτό στην πιο light γραμμή της ΕΔΕΚ, παρά στις ακρότητες του ΔΗΚΟ-ΕΥΡΩΚΟ, με εξαίρεση ένα σχόλιο ότι οι πολιτικοί που πάνε εκκλησία (σπόντα στους διαφωνούντες) χρειάζονται ένα νέο ναό για να κάνουν δηλώσεις. Άκυροι λαϊκισμοί δηλαδή.

Το κύριο επιχείρημα και των τεσσάρων συμφωνούντων ήταν ότι η πολεοδομία ενέκρινε την ανέγερση του ναού. Οι αναφορές ήταν από πιο γενικές μέχρι πιο συγκεκριμένες. Κάποιοι δήλωσαν ότι όλοι οι φορείς με εξαίρεση κάποιους ιδιωτικούς έδωσαν το πράσινο φως, κάποιοι άλλοι αναφέρθηκαν συγκεκριμένα στην πολεοδομία. Το γενικό επιχείρημα ήταν ότι οι ειδικοί εγκρίνουν την ανέγερση του ναού. Εκείνο που λησμόνησαν και τα τέσσερα κόμματα, ήταν ότι η πολεοδομία έδωσε τη συγκατάθεση της δεδομένου ότι μια σειρά από όρους θα τηρηθεί, οι οποίοι όροι ουσιαστικά ακυρώνουν την έγκριση.

Το πλέον παράλογο όμως είναι ότι η όλη συζήτηση γινόταν χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο στη βάση της. Με άλλα λόγια, συζητούσαν κατά πόσο θα εγκρίνουν την ανέγερση του καθεδρικού, χωρίς να υπάρχει τελειωτικό σχέδιο προς έγκριση. Ενέκριναν στα τυφλά ένα έργο που δεν ξέρουν πως θα εξελιχθεί, βασισμένοι όπως ανέφερε η δημοτική σύμβουλος του ΕΥΡΩΚΟ στην «πίστη στην εκκλησία», γεγονός ειρωνικό αν αναλογιστούμε ότι η πίστη στον λόγο του αρχιεπισκόπου είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο ζήτημα, δεδομένου ότι αρχικά αναφερόταν σε ένα ναό λίγο πιο μεγάλο από τον Άγιο Ιωάννη, και τελικά παρουσίασε ένα ναό 26 μέτρων που μετά από χίλιες πιέσεις έγινε 23 μέτρα, όπως μας είπε η κ.Μαύρου. Στα πόσα μηδέν βρισκόμαστε;

Χθες λυπήθηκα πολύ γιατί έβλεπα μπροστά μου σε μια πανέμορφη Λευκωσιάτικη αίθουσα με Κυπριακές καμάρες, μια ομάδα ανθρώπων να λειτουργεί με γνώμονα τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των κομμάτων τους παρά τα συμφέροντα της πόλης τους, των συμπολιτών τους, των ψηφοφόρων τους και εν τέλει του εαυτού τους.