Η αντίδραση των προοδευτικών Ελληνοκυπριακών κομμάτων και πολιτικών ομάδων στην εξέγερση των Τουρκοκυπρίων που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες αποδεικνύει για ακόμη μια φορά την υποκρισία της (ευρύτερης) αριστεράς στην Κύπρο.

Τα δεδομένα έχουν ως εξής: Οι Τουρκοκύπριοι, κατεβαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια μιας ιμπεριαλιστικής Τουρκίας της οποίας η επεκτατική πολιτική (κυρίως) ευθύνεται για την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου. Η αντίδραση των Τουρκοκυπρίων αποτελεί αντίσταση στην καπιταλιστική πολιτική της Τουρκίας η οποία αδιαφορώντας για το επίπεδο ζωής των ανθρώπων, μειώνει τις παροχές της, αφήνοντας εκτεθειμένους τους βιοπαλαιστές και όχι μόνο.

Πολλά από τα πανό που ανεμίζουν οι Τουρκοκύπριοι καλούν την Τουρκία να φύγει τα στρατεύματα της από την Κύπρο και να αφήσει ελεύθερους τους ανθρώπους που ζουν στο νησί να ορίσουν οι ίδιοι τις ζωές τους. Σαν Ελληνοκύπριοι, έχουμε υποχρέωση πατριωτική να είμαστε δίπλα στους Τουρκοκύπριους. Σαν αριστεροί, έχουμε διπλή υποχρέωση καθώς εκτός από πατριωτικό, το ζήτημα είναι και ξεκάθαρα ταξικό.

Αντί η αριστερά να είναι πρώτη στο πλευρό των Τ/Κ και να διαδηλώνει ενάντια στην καπιταλιστική, ιμπεριαλιστική και πατερναλιστική πολιτική της Τουρκίας, τηρεί σιγή ιχθύος, αφήνοντας για ακόμη μια φορά τους Τ/Κ εκτεθειμένους.

Κουμμουνιστές, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες και γενικά αριστεροί και αριστεριστές, βλέπουν τον σταδιακό αφανισμό της Τ/Κ κοινότητας και την τουρκοποίηση της μισής Κύπρου μέσω του εποικισμού, χωρίς αντίδραση.

Είναι τραγικό ότι αυτά που καταλογίζουμε τόσα χρόνια της δεξιάς (την οποία επίτηδες δεν αναφέρω γιατί δεν περιμένω να συγκινηθεί), ήρθαν να μας κτυπήσουν την πόρτα. Μήπως είναι καιρός να αφήσουμε τα βάθρα, τις βουλευτικές καρέκλες, και κυρίως τον καναπέ;

Εκδήλωση διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης