Την Κυριακή, στην Πορεία Υπερηφάνειας, ο Νικόλας Παπαδόπουλος γιουχαΐστηκε από πολλά άτομα για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Κάποια άτομα, ενδεχομένως, να τον αποδοκίμασαν, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, λόγω κυπριακού, αν και φρονώ ότι πρόκειται περί μειοψηφίας. Εικάζω ότι οι περισσότεροι/ες τον αποδοκίμασαν για άλλους λόγους. Επειδή, για παράδειγμα, το κόμμα του δίνει πολιτική στέγη σε ομοφοβικούς πολιτικούς όπως ο Ζαχαρίας Κουλίας. Άλλοι ίσως να διαμαρτυρήθηκαν επειδή το κόμμα του και ο ίδιος κάνουν πλάτες στον ομοφοβικό αρχιεπίσκοπο. Ή επειδή αντιλαμβάνονται ότι ο εθνικισμός που προωθεί​ ο κ. Παπαδόπουλος είναι αλληλένδετος με το ρατσισμό και την ομοφοβία. Άλλοι ίσως να θίχτηκαν από το γεγονός ότι ο κ. Παπαδόπουλος, στην προσπάθεια του να εκλεγεί στην προεδρία της δημοκρατίας, συνδιαλέγεται και ενίοτε συνεργάζεται με ό,τι πιο συντηρητικό έχει αυτή η κοινωνία. Ίσως, άλλοι, να ενοχλήθηκαν που ο κ. Παπαδόπουλος, ως θεματοφύλακας ενός συστήματος εξουσίας που παραδοσιακά αποκλείει τα ΛΟΑΤΙ άτομα, είχε το θράσος να απευθυνθεί στο κοινό του pride. Εμένα πιο πολύ με ενόχλησαν οι υποδείξεις του την επομένη, όπου αντί να δεχθεί την κριτική και να προβληματιστεί, ξεκίνησε να αποδίδει στο κοινό διαφορά που τον βολεύουν, δείχνοντας για ακόμα μια φορά ότι του λείπουν τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ηγέτη και ότι υποκινείται, κυρίως, από την υπεροψία και το άππωμα.
(Δημοσιεύτηκε πρώτα στο λογαριασμό μου στο facebook)