Ο ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος της Γερμανίας, AfD (ψάξτε τους στο Google να δείτε το πρόσωπο του νεοφασισμού στην Ευρώπη), το οποίο γίνεται όλο και πιο ισχυρό, εξηγά ότι “δεν φταίμε εμείς που στις πορείες μας συμμετέχουν και ναζί, δεν μπορούμε να ελέγξουμε πλήθη πέραν των 10,000 ατόμων”. Πέραν της προφανούς ανησυχίας που θα έπρεπε να έχει κάποιος όταν οι εκλογικεύσεις στις οποίες προβαίνει και οι δικαιολογίες τις οποίες παραθέτει για την συμπόρευση του κόμματος του με τους ναζί συνάδουν με εκείνες των ακροδεξιών της Ευρώπης τύπου Λεπέν, Σαλβίνι κτλ, το επιχείρημα καταρρέει όταν το ‘πλήθος’ με το ζόρι υπερβαίνει τα 200 άτομα.

Τίποτε απ’ ότι συμβαίνει δεν είναι καθαρά κυπριακό. Το σιουμάλισμα της ακροδεξιάς και η μετατόπιση του κέντρου προς τα δεξιά είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας για διάφορους λόγους. Οι δικαιολογίες αυτών που χαϊδεύουν τα αυτιά της ακροδεξιάς είναι επίσης οι ίδιες. “Δεν φταίμε εμείς αν οι απόψεις μας ελκύουν άτομα από τον Χ χώρο, εμείς είμαστε σταθεροί στα πιστεύω μας και ανοιχτοί σε όλους”. Το Χ, ως συνήθως, περιλαμβάνει από την ακροδεξιά μέχρι τους ναζί. Η επιλογή όμως είναι ξεκάθαρη. Είτε είσαι απέναντι των ναζί τύπου ΕΛΑΜ, αποκλείοντας τους από δημοκρατικές συμμαχίες, είτε σφυράς αδιάφορα και ενίοτε μάλιστα συμπορεύεσαι μαζί τους, είτε σε πορείες ή και στη Βουλή. Η ιστορία θα μας κρίνει όλους, αλλά η ιστορία θα έπρεπε ήδη να μας είχε διδάξει τις πολύ προβλέψιμες συνέπειες της ανοχής και του φλερτ με τον φασισμό.