Οι επόμενοι μήνες απαιτούν υπομονή, πολιτική διαύγεια και κριτική διάθεση. Πρέπει να αποφύγουμε από τη μια το στείρο απορριπτισμό και από την άλλη την παραχώρηση λευκής επιταγής στους συνομιλητές της πλευράς μας.

Παρόλα αυτά, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ότι ο Νίκος Αναστασιάδης διαπραγματεύεται εκ μέρους όλων μας. Ιδεολογικοί αντίπαλοι και μη οφείλουμε να κάνουμε υπομονή και να αξιολογήσουμε την κατάληξη της προσπάθειάς του. Η υπονόμευση της διαδικασίας δε βοηθά κανένα, αντιθέτως μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στη διχοτόμηση ως συνέπεια της διαιώνισης της υφιστάμενης κατάστασης που κάθε άλλο παρά παγιωμένη είναι.

Πολλά ακούγονται ήδη. Από τη μια οι οπαδοί του συρματοπλέγματος, των οποίων οι πολιτικές καριέρες εξαρτώνται από το κυπριακό, ξεκίνησαν καμπάνια απόρριψης του όποιου σχεδίου. Από την άλλη οι χειροκροτητές του προεδρικού περιμένουν να αποδεχθούμε πανηγυρικά ότι έρθει, έτοιμοι να στολίσουν με επίθετα τους διαφωνούντες.

Ούτε λευκή επιταγή, ούτε χειροκροτήματα, ούτε εκ προοιμίου απόρριψη της κάθε πιθανής λύσης. Φιλτράρισμα της πληροφορίας που θα ρέει, κριτική σκέψη και εποικοδομητική διάθεση.

Προκαλεί όμως εύλογη απορία πως γίνεται, ενώ θεωρητικά οδηγούμαστε σε λύση, η κυβέρνηση να αμελεί να προετοιμάσει τους πολίτες για το επικείμενο σχέδιο λύσης. Η κυβέρνηση φαίνεται να διστάζει να εμπλακεί δυναμικά στο δημόσιο διάλογο, αφήνοντας έτσι τη δημόσια σφαίρα στο έλεος πολιτικών με αλλότρια συμφέροντα. Του λόγου το αληθές οι πληρωμένες πολιτικές διαφημίσεις που έκαναν πρόσφατα την εμφάνιση τους, προδίδοντας την επιθυμία του πολιτικού που τις μίσθωσε να γίνει πρόεδρος μιας ελληνοκυπριακής δημοκρατίας.

Τι περιμένει δηλαδή ή κυβέρνηση; Σε περίπτωση που υπάρχει συμφωνία θα έχουμε, ως πολίτες, μερικούς μήνες, στην καλύτερη, να αποφασίσουμε αν μπορούμε να ζήσουμε ή όχι με το ό,ποιο σχέδιο θα τεθεί προς δημοψήφισμα. Οι μήνες εκείνοι θα είναι χαοτικοί. Και ως γνωστόν, όπου κυριαρχεί το χάος πρυτανεύει το συναίσθημα εις βάρος της λογικής. Γι’ αυτό χρειάζεται προεργασία. Παραδόξως όμως αυτό διόλου φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση.

Το χθεσινό κοινό ανακοινωθέν, ή όπως τελοσπάντων παρουσιάζεται το έγγραφο που δημοσιεύτηκε χθες, όπου οι δυο ηγέτες μας λένε ότι ακόμα βρίσκονται σε επίπεδο brainstorming στις πιο σημαντικές πτυχές του Κυπριακού παρόλο που αυτές εκκρεμούν εδώ και μισό αιώνα, αφήνει κάποιες ελπίδες. Ο τόνος του εγγράφου είναι τέτοιος που προσδίδει ότι έχει υπάρξει κάποια πρόοδος, αλλά όχι όση άφηνε να εννοηθεί μέχρι πρότινος το προεδρικό. Επίσης, φαίνεται ότι δε βρισκόμαστε προ αδιεξόδου, ότι υπάρχει καλή θέληση και ότι θα μάθουμε κάτι ουσιαστικό μετά τη συνάντηση της Νέας Υόρκης.

Καλή η όποια πρόοδος στις συνομιλίες, όμως παράλληλα απαιτείται η προετοιμασία του εδάφους, να τεθούν δηλαδή οι βάσεις για μια υγιή συζήτηση γύρω από τις πρόνοιες του επερχόμενου σχεδίου, αποφεύγοντας τη δημιουργία κλίματος φόβου και περιρρέουσας ατμόσφαιρας. Αλλιώς πάμε για ακόμα ένα βατερλό που θα οφείλεται όχι απαραίτητα στην πολιτική μας κρίση, όχι δηλαδή στην πεποίθηση ότι το σχέδιο δεν είναι στα μέτρα μας ή ότι απαιτεί συμβιβασμούς που δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, αλλά επειδή αφεθήκαμε ως πολίτες στο έλεος των καριεριστών του κυπριακού που πλέον μονοπωλούν το δημόσιο λόγο.