Οι πολίτες αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Είναι σπίτι, απομονωμένοι, κάποιοι με κόστος στη ψυχική τους υγεία, άλλοι χωρίς εισόδημα, και άλλοι με αφεντικά που αδυνατούν να δείξουν την ευελιξία που απαιτεί η φροντίδα παιδιών και η δουλειά από το σπίτι.

Οι κυβερνώντες, οι οποίοι φέρουν βαρύτατες ευθύνες με τους κακούς χειρισμούς τους, αντί τουλάχιστον να δείξουν ταπεινότητα, απειλούν και φοβερίζουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων, υιοθετώντας μέτρα ασαφή που αφήνουν τεράστιο περιθώριο ερμηνείας σε απλούς αστυνομικούς. Οι ασάφειες δίδουν υπερεξουσίες στην αστυνομία, της οποίας τα μέλη κάθε άλλο παρά βρίσκονται σε θέση να ασκήσουν κριτική σκέψη• η δουλειά τους, άλλωστε, όπως και των υπολοίπων σωμάτων καταστολής, είναι ακριβώς να μην σκέφτονται, παρά μόνο να ακολουθούν εντολές.

Μη συζητήσουμε και το απίστευτο που είπε ο Γενικός Εισαγγελέας ότι δεν είναι της παρούσης να αξιολογήσουμε τη συνταγματικότητα των μέτρων, λες και ζούμε σε δικτατορία. Σημειώστε ότι θεωρώ ότι χρειάζονται αυστηρά μέτρα και χρειάζεται να μείνουμε κλεισμένοι στα σπίτι μας, όπως και κάνουμε. Εμείς αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Δεν είναι αυτό το θέμα. Το θράσος, οι φοβέρες και η μη ανάληψη των βαρύτατων ευθυνών των κυβερνώντων είναι το θέμα.

Σαν δεν μας έφταναν αυτοί, έχουμε τώρα και τις εργοδοτικές οργανώσεις, κυριολεκτικά τους εχθρούς του λαού, που θέλουν πάλι να βάλουν το χέρι στην τσέπη των πολιτών αντί να χρησιμοποιήσουν κομμάτι από τα υπερκέρδη τους ή τουλάχιστον να πληρώσουν τους οφειλόμενους φόρους τους.

Το μόνο που μου δίνει ελπίδα είναι το ζήλος των νοσηλευτών και των γιατρών που προστατεύουν την υγεία και την αξιοπρέπεια του συνόλου, τα άτομα εκείνα που συστηματικά προσπάθησε να αποδομήσει η κυβέρνηση, και οι οποίοι χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία και πρωτόκολλα υπερβαίνουν εαυτούς με προσωπικό και οικογενειακό κόστος.