Δε με ενδιαφέρει τόσο αν ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ είναι βέρος αριστερός. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να έχει πρόθεση να επιδιώξει ένα μοντέλο ομοσπονδιακής λύσης στη βάση του δικοινοτισμού και της διζωνικότητας, καθώς και τη δυνατότητα να υλοποιήσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα που να προωθεί την ισότητα και να προασπίζεται τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των ευάλωτων ομάδων. Προτίθεμαι, δηλαδή, να κρίνω τον όποιο υποψήφιο βάση του προγράμματός με το οποίο θα πολιτευτεί.

Όσο αφορά τα περί εκλεξιμότητας του εκάστοτε υποψηφίου, ας μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Οι διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό έχουν δρόμο μπροστά τους και η απόφαση του Αναστασιάδη να θυσιάσει τη διαδικασία θεωρώντας ότι αυτό θα οδηγήσει στην επανεκλογή του, ενδέχεται να αλλάξει άρδην το σκηνικό. Αν το επικείμενο ναυάγιο χρεωθεί στην πλευρά μας, θα υπάρξουν, δυστυχώς, αρνητικές συνέπειες ανάλογες αυτών που έφερε η άρνηση του πατέρα του Νικόλα Παπαδόπουλου να διαπραγματευτεί τη λύση του Κυπριακού, όπως είναι για παράδειγμα η επιτροπή αποζημιώσεων στα κατεχόμενα.

Ο Αναστασιάδης έχει ήδη αρχίσει να αποξενώνει μεγάλες μερίδες του κόμματός του· πιο πρόσφατα τους φιλελεύθερους αστούς που στην πλειοψηφία τους είναι υπέρμαχοι της επανένωσης και πιο παλιά τη γριβική δεξιά που παραδοσιακά αναστατώνεται στην ιδέα της λύσης ή της όποιας μορφής διαφορετικότητας. Άρα, υπομονή και το πολιτικό σκηνικό δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει για να μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις από τώρα.